Zelf The Gibb River Road rijden – Met een 4×4 dwars door The Kimberley

De Gibb River Road is een 665 km lange onverharde weg die tussen Derby en de afslag met de Great Northern Highway in de staat WA te vinden is. Langs deze weg, midden in de Kimberley regio, vind je tal van zijwegen naar verschillende highlights. Zoals schitterende watervallen, meren, tropische graslanden, steile rotswanden en bijzondere rotsformaties. De Gibb River Road werd oorspronkelijk aangelegd om het vee van de omliggende stations naar Derby en Wyndham te leiden. Tegenwoordig staat deze route vooral bekend als ‘must drive’ voor avontuurlijke reizigers.

Wij rijden de Gibb River Road van rechts naar links. Van Kununurra naar Derby. Waarna we doorreizen naar het fijne Broome. Onze eerste stop is El Questro. We slapen op de camping, genaamd The Station. Het is een groot opgezet complex met een restaurant, bar, luxe huisjes en een camping met campkitchen. In de rivier kun je heerlijk zwemmen en in de omgeving is ontzettend veel te zien en te doen.

Voordat je de afslag naar El Questro neemt kom je langs de afslag naar het Emma Gorge Resort. Dit resort ligt, zoals de naam eigenlijk al verklapt, bij de Emma Gorge. De Emma Gorge is via een mooie, niet al te ingewikkelde wandeling te bereiken. Via de kloof kom je uit bij een meertje met een waterval. Hier kun je op een warme dag heerlijk afkoelen.

De Emma Gorge behoort net als alle gorges hier in de omgeving tot het El Questro Wilderness Park. Om de Emma Gorge, en de hier onder genoemde gorges, te mogen bezoeken moet je een permit betalen. Daarnaast betaal je campingfee voor de camping. In juni 2019 bedraagt de park permit $22,- per persoon voor 2 dagen tot een week. Kinderen onder de 13 jaar betalen geen park fee. De camping kost $22,- per persoon per dag.

Een andere kloof die je zeker moet bezoeken is de El Questro Gorge. Je hebt bij deze gorge twee opties. Of je kunt tot het ‘halfway point’ wandelen, of tot het einde. Het eerste stuk is prima te doen, het tweede wat lastiger. Met name omdat je bij het halfway point door het water moet en over een hele grote steen moet klimmen. Wij vonden met 40°C  het halfway point goed genoeg en namen hier een verfrissende duik. Met het geluk dat we de hele pool voor ons alleen hadden!

Voordat je bij de El Questro Gorge bent moet je wel door een diepe watercrossing. Toen wij er waren (eind oktober 2018) was deze zo’n 60 cm diep en zo’n 50 meter lang. Uiteraard is het afhankelijk van de tijd van het jaar hoe diep en lang deze is, dus vraag dit altijd na bij El Questro Station.

Je zou denken dat je met 40°C niet in een warm bad gaat zitten. Toch raad ik je aan ook een duik te nemen in de Zebedee Springs. Deze natuurlijke hotsprings zijn altijd tussen de 28-32°C en prachtige, tussen de bomen gelegen.

We besluiten ook twee 4×4 tracks te rijden in het El Questro Wilderness Park. Beide tracks zijn door de vele kuilen en mulle zand best wel een uitdaging. Eenmaal boven wordt de inspanning meer dan beloond. De Saddleback Ridge Lookout was erg mooi. Toch vond ik de Pigeon Hole Lookout indrukwekkender. Overdag al geweldig, maar ook een hele goede plek voor de zonsondergang!

Onze volgende stop op de Gibb River Road is Ellenbrae Station. Op zo’n 5 km van de main road vind je een groene oase, een kleine camping (mét warme douche), super vriendelijke mensen, maar bovenal heerlijke scones! Tussen 8:00 en 16:00 uur kun je dagelijks vers gebakken scones met jam en slagroom eten. En die zijn lekker! Afgezien van dat is er bij Ellenbrae Station, naast zwemmen in de rivier, niet heel veel te doen. Wij hebben er overnacht ($17,50 p.p./p.n. in oktober 2018) en dat was prima. Lekker rustig, midden in de natuur. Maar mochten er meer stations in de omgeving open zijn geweest, was ik na de verrukkelijke scones (= must!) doorgereden.

Wij rijden de Gibb River Road aan het einde van het seizoen (eind oktober). Hierdoor zijn een aantal overnachtingsplekken al gesloten en is het redelijk droog op de Gibb River Road. Watervallen zijn minder vol of helemaal opgedroogd. Ook zijn de watercrossings niet zo heftig als net na het regenseizoen, is het bloedheet en is het minder druk onderweg en op de campsites. Deze tijd van het jaar heeft, zoals je begrijpt, voor- en nadelen. Straks meer over de beste reistijd!

De volgende stop is de Manning Gorge. Deze kloof is gelegen nabij het Mount Barnett Station. Dit station speelt een cruciale rol op de Gibb. Het is namelijk naast winkel en camping één van de weinige benzinestations langs deze route. In het hoogseizoen komt het zelfs wel eens voor dat de brandstof opraakt en mensen dagen moeten wachten tot de voorraad weer is aangevuld. Ook dit is de charme van de Gibb River Road.

De Manning Gorge is een prachtige kloof. Wat mij betreft één van de mooisten langs de Gibb. De wandeling er naartoe gaat eerst door het water. Naja, officieel hoort er een bootje te liggen, maar die was kapot toen wij er waren. Dus voor ons zat er maar één ding op; door het water. Maar dat is niet erg met 40°C. Eigenlijk was het wel een fijn begin van de wandeling die ons over een soort maanlandschap naar een prachtige gorge bracht.

Toen wij de Manning Gorge bezochten was de camping bij de gorge helaas al gesloten. Boekingen voor deze camping verlopen via Mount Barnett Station. De entree fee ($8,- p.p.) voor de Manning Gorge betaal je ook bij ditzelfde station.

We rijden door naar Galvans Gorge. Na een korte wandeling zijn we er. Deze gorge is het gemakkelijkste te bereiken van alle gorges langs de Gibb River Road. Echter zit er echt (tijdens ons bezoek in oktober) super weinig water in de gorge en van een waterval is al helemaal geen sprake. Die kans is dus aanwezig als je deze gorge in de droge periode bezoekt. Tot nu toe hebben we best nog veel geluk gehad met het water dat er nog wel te zien was onderweg, maar Galvans was voor ons wel een beetje een teleurstelling.

Na de kleine teleurstelling rijden we door in de richting van Bell Gorge. Onderweg halen we nog een ijsje bij de Imitji Store. Zo fijn als er een supermarktje is met ijs in deze hitte!

We bezoeken de Bell Gorge pas de volgende dag en strijken neer op de Silent Grove campsite ($13,- p.p./p.n. excl. $13,- permit voor de gorge). Als we aankomen zijn we de enige gasten. Niet lang daarna komen er nog 2 auto’s bij en staan we met 3 tentjes op de hele camping. Ik kan me niet voorstellen hoe druk het hier zal zijn in het hoogseizoen en geniet van de rust die dit, hete seizoen met zich mee brengt. Je hebt overal misschien wat minder water en het landschap is droger, maar je krijgt er een stukje rust voor terug. Ook dat is wat waard.

Vroeg in de ochtend bezoeken we de Bell Gorge. We wandelen over een rotsige rivierbedding naar de Bell Gorge waterval, maar we zijn er nog niet. Want voor de verkoelende waterpoel moeten we nog een stukje verder. We steken de rivier over een bereiken na het nodige klim- en klauterwerk over rotsblokken de andere kant. Bezweet komen we beneden aan. Hoog tijd voor een verfrissende duik in de Bell Gorge. Niet alleen is het water heerlijk verkoelend, de gorge is ook nog eens prachtig. Ook absoluut één van mijn favorieten!

Als wij Windjana Gorge bezoeken is het de heetste dag van onze trip over de Gibb River Road. Dit komt niet heel fijn uit, want dit is nou net een gorge waar je niet in kunt zwemmen. Naja kan wellicht wel, maar relaxt is het niet want er zwemmen honderden zoetwaterkrokodillen in de Windjana Gorge. Zwemmen ze niet, dan liggen ze te bakken op het zand. Erg interessant om te zien. We maken een wandeling door de gorge en houden onze ogen open. Je wilt natuurlijk geen boze krokodil achter je aan.

Ook bezoeken we Tunnel Creek dat op zo’n 30 km van Windjana gelegen is. Deze natuurlijke tunnel is zo’n 750 meter lang en loopt dwars door de Napier Range. Je kunt van de ene kant van de tunnel naar het andere einde lopen. Onderweg is het pikkedonker en moet je door enkele waterpoelen heen. Zonder hoofdlampje is er geen beginnen aan. Ook met hoofdlamp vond ik het een hele uitdaging en kon ik er niet echt van de tunnel genieten. Wetende dat in die waterpoelen ook zoetwaterkrokodillen leven. Zo af en toe zag ik wat oogjes oplichten in het licht van mijn hoofdlamp. Fladderden de vleermuizen om mijn oren en dat terwijl je niet super veel ziet. Geef mijn portie maar aan Fikkie.

Na een hete nacht de op camping bij de Windjana Gorge ($13,- p.p./p.n. excl. $13,- permit voor de gorge) verlaten we de volgende dag de Gibb River Road. De auto heeft wat kuren, dus op naar de bewoonde wereld. Op naar Derby.

De Gibb River Road is een gravel weg. Onderweg zul je niet harder dan 60/80 km per uur rijden. Soms kan je 100 km per uur. Waar je op andere stukken slechts 40 km per uur kan. Je zult hierdoor dan ook een stuk langer doen over elke kilometer dan bijvoorbeeld op de Great Northern Highway. Over 150 km kun je maar zo 3 uur doen. Houdt hier rekening mee in je planning.

De grote heuvels en afdalingen zijn tegenwoordig geasfalteerd. Net als stukken weg die regelmatig overstromen. Wat inhoudt dat je tussen al het gravel soms een geasfalteerd stuk hebt. En dat voelt stiekem best wel even lekker tussen al dat gehobbel.

Tot de afslag naar El Questro is de weg geasfalteerd. Daarna krijg je tussen El Questro en de afslag naar The Mitchell Plateau het slechtst stuk weg. Hier vind je de meeste (scherpe) rotsen, meeste stenen op de weg of corrugation. Vanaf de afslag naar het noorden heb je geen scherpe rotsen meer, wel blijft de ‘corrugation’. Op het stuk richting Mt. Barnett Roadhouse kunnen wij zelfs 100 km per uur.

Je vraagt je vast af wat nou de ideale tijd is om de Gibb River Road te rijden? Wij rijden de Gibb River Road eind oktober. Dit is het einde van het droge seizoen. Op zich een prima periode om de Gibb River Road te rijden. Echter is het wel bloedheet. Niet alleen overdag, ook ’s nachts want afkoelen is er niet echt bij. Daarnaast hadden al een aantal plekken hun deuren gesloten waardoor een bezoek aan het Mitchell Plateau en de watervallen voor ons niet mogelijk was.

De weg is begaanbaar in ‘the dry season’. Dit seizoen loopt van april/mei tot november. Tijdens het regenseizoen is de weg afgesloten. Omdat het regenseizoen niet altijd op hetzelfde moment eindigt en niet elk jaar dezelfde regenval heeft, is de opening van de Gibb River Road daarvan afhankelijk. De weg bevat een aantal rivierovergangen, het is daarom belangrijk dat het water dusdanig is gezakt dat auto’s er zonder ongemakken doorheen kunnen rijden. Soms valt er in het droge seizoen een enorme stortbui. In dat geval wordt de weg ook tijdelijk afgesloten. Dit komt niet vaak voor, maar mocht dit gebeuren en je bent onderweg dan informeren ‘rangers’ en de politie je. Kijk voor exacte informative m.b.t. opening/sluiting bij de Gibb River Road op deze website.

Houd er ook rekening mee dat van half juni tot half juli de grote wintervakantie van het tropische noorden plaatsvind. Het zal dan aanzienlijk drukker zijn op de Gibb dan ervoor en erna. De Gibb River Road rijden in die periode zal dan ook een andere ervaring zijn.

De Gibb River Road rijden is niet iets wat je dagelijks doet en vergt ook enige voorbereiding. Waar je om moet denken is dat je in je brandstofcalculatie rekening moet houden dat je meer brandstof gebruikt op gravel wegen. Maar nog veel meer op 4×4 wegen, als mul zand, rotsen en watercrossings.

Wat ook veel ellende kan voorkomen is wanneer je bij elke stop checkt of alles nog wel goed vast zit. We zijn onderweg van alles tegen gekomen. Mensen waarvan de light bar er was afgetrild. Talloze lekke banden. Lekkende olie. Losgetrilde koelkaststekkers. Even een extra rondje om de auto dus!

Een andere tip is: verlaag je bandenspanning zodat je meer comfort hebt onderweg en je banden beter meeveren op de rotsen. Zo heb je ook minder kans op een lekke band.

Als laatste raad ik je aan goed uit te kijken voor vee dat rond de weg aan het grazen is. Ze kunnen schrikken als je er langs rijdt en ineens de weg op rennen. Zo’n dikke stier wil je niet voor je auto!